Εβδομάδες #6 & #7

Κλείσανε 50 ημέρες δίαιτας ή αλλιώς, προσεγμένης και προγραμματισμένης διατροφής. Μπορώ να πω ότι νιώθω περίφημα, αν και η ζυγαριά ψιλο-κόλλησε στα ίδια και δε λέει να δείξει λιγότερο από 67,5 κιλά, το οποίο αισθάνομαι ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κι έχω λόγο που το λέω, καθώς αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα κατακράτησης υγρών το οποίο έχει ως αποτέλεσμα εκτός της άρνησης της ζυγαριάς να δείξει λιγότερο, μια παραφουσκωμένη κοιλιά που μοιάζει να είναι έτοιμη να εκραγεί... Αλλά γενικά, δεν με ενδιαφέρει, έτσι κι αλλιώς είναι παροδικό και θα περάσει, το πολύ σε μία εβδομάδα. Άρα, όλα καλά.

Εκτός από μερικές παρασπονδίες (τις οποίες αρχίζω να σημειώνω με κόκκινο) νομίζω τα πήγα καλά, συνεχίζοντας να τρώω και ποιοτικά και ποσοτικά καλά. Το delivery και το junk food έχουν γίνει παρελθόν πολύ μακρινό και δεν με νοιάζουν καθόλου. Το καθημερινό μαγείρεμα, ακόμα και όταν επιστρέφω αργά στο σπίτι, έχει γίνει μια καλή συνήθεια την οποία θέλω να διατηρήσω από δω και στο εξής.

Συνεχίζω να ακούω από όλους, ακόμα και από ανθρώπους που με βλέπουν καθημερινά, ότι έχω αδυνατίσει, ότι έχω μαζέψει και πολύ το απολαμβάνω! Μα πιο πολύ, απολαμβάνω τα ρούχα μου, στα οποία μέρα με την μέρα «πλέω» και περισσότερο, την κίνησή μου, που γίνεται όλο και πιο ανάλαφρη και τη διάθεσή μου όταν κοιτώ τον καθρέφτη. Το αδυνάτισμα είναι μια καλή ένεση αυτοπεποίθησης. Το ξέρω γιατί το έχω ξανανιώσει. Αλλά αυτή τη φορά ξέρω πως δεν είναι κάτι που μένει για πάντα αν δεν το προσέξω. Αυτή τη φορά θα το κάνω καλά μέχρι το τέλος.

Πλησιάζουν οι γιορτές και όλοι οι πειρασμοί γλυκών και φαγητών μαζί τους. Έχω στο μυαλό μου ότι μπορεί να ξεφύγω και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην κάνω λαίμαργες κινήσεις που μπορεί να έχουν βουλιμικό αποτέλεσμα. Θα φάω απ’ όλα, αλλά με μέτρο, ακολουθώντας κάτι σαν συντήρηση για τις γιορτινές μέρες. Το θέμα είναι να μην χάσω τον πολύ καλό ρυθμό που έχω τώρα και να μην πάρω βάρος, κάτι που μπορεί να με πάει πίσω αλλά και να με ρίξει ψυχολογικά.