Εβδομάδα #2

Άρχισα να μπαίνω πάλι στο ρυθμό. Νιώθω σαφώς καλύτερα, στον ύπνο, στο περπάτημα και γενικότερα.

Πέρα από τη ζυγαριά που δείχνει τη μείωση στα κιλά, βλέπω το σώμα μου να "μαζεύει" και αυτό φαίνεται και στα ρούχα μου - η καλύτερη επιβράβευση. Φόρεσα ένα χειμωνιάτικο παντελόνι που πριν δύο εβδομάδες μετά βίας κούμπωνε, ενώ τώρα είναι παραπάνω από άνετο.

Νιώθω καλά. Νιώθω ότι είμαι σε καλό δρόμο και λαμβάνω από το σώμα μου σημάδια ότι αυτό που κάνω είναι καλό για αυτό. Το πρόσωπό μου δείχνει πιο φωτεινό, μέρα με τη μέρα και παρόλη τη κούραση λόγω δουλειάς και σπουδών και ένα συνεχές -πλέον- τρέξιμο αλλά "Βέγγος", νιώθω ευεξία.

Η όλη ιδέα με τα σκαλοπάτια είναι τελικά μεγάλη βοήθεια στο όλο εγχείρημα. Η αντοχή μου μέρα με τη μέρα αυξάνεται και λαχανιάζω πολύ λιγότερο ανεβαίνοντας με τη μία μέχρι και 100 σκαλιά (7 όροφο περίπου). Συνεχίζω και τη γυμναστική, μόνο που επειδή βαριέμαι αφάνταστα το γυμναστήριο, αποφάσισα να πάω σε μια σχολή πολεμικών τεχνών. Αποδείκτηκε εκτός από πολύ καλή άσκηση, αξιόλογη ψυχοθεραπεία. Εκτόνωση και αποφόρτιση της έντασης. Θα συνεχίσω εκεί με τον ίδιο ρυθμό με το γυμναστήριο - 3 φορές την εβδομάδα.

Σχετικά με το φαγητό, νομίζω τα καταφέρνω με το ζόρι ψώνια - μαγείρεμα. Η κουζίνα είναι ένα από τα δωμάτια του σπιτιού που ποτέ δε με κέρδισε. Έτσι βρίσκω τρόπους να είμαι εκεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Έτοιμες μερίδες στη κατάψυξη οι οποίες μαγειρεύονται εύκολα και γρήγορα - από τη κατάψυξη στο γκριλ ή στη κατσαρόλα.

Πειρασμούς αντιμετωπίζω συνήθως στη δουλειά, όπου όλο και κάποιος θα φέρει γλυκά, τυρόπιτες, κουλούρια, κλπ. Επιμένω να λέω "όχι" και τρώω αυτό που έχω φέρει μαζί μου ή που έχω υπολογίσει. Τελικά, δεν είναι τόσο δύσκολο να πεις όχι. Ακόμα και στο μυαλό μου το λέω μερικές φορές, όπως χτες το βράδυ που έφτασα σπίτι 9.00 το βράδι και σκεφτόμουν να παραγγείλω σουβλάκια. Δεν άξιζε το κόπο. Το ξέρω. Μια σαλάτα με τυριά, που τη λατρεύω, ήταν πολύ καλύτερη επιλογή και γρήγορη στην παρασκευή της, επίσης.

Η μία μεγάλη μου "αμαρτία", η σοκολάτα, δεν έλειψε αυτή την εδβομάδα, και γενικά δεν πρόκειτα να λείψει. Έχω στο ψυγείο μου σοκολατάκια υγείας και σε περίπτωση φρίκης για σοκολάτα θα φάω ένα. Το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα στερηθώ παραπάνω απ' ότι αντέχω. Η φρίκη αυτή με έπιασε τη Κυριακή, δεν πέρασε με το ένα κι έφαγα κι άλλα δυο. 9 γραμμάρια το καθένα, ακόμα κι η διαιτολόγος "με αφήνει" να τρώω κάπου κάπου αν δεν αντέχω.

Η δεύτερη αμαρτία, το ποτό, ήταν ελάχιστο αυτή την εβδομάδα. Δεν βγήκα, εκτός από μία μέρα, όπου και αρκέστηκα σε μισό ποτό.

Γενικότερα, αισθάνομαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και την προσπάθεια που κάνω. Και συνεχίζω ακάθεκτη. Επόμενος στόχος (αριθμητικός) να πέσω κάτω από τα 70 κιλά. Επίσης, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, όταν φτάσω τα 68 κιλά, θα πάω να βάψω τα μαλλιά μου μαύρα.