17/1/07

Days #72 - #79 & Εβδομάδα 11

Ας πούμε ότι έκανα ένα "διάλειμμα" από τη δίαιτα... Τι διάλειμμα... Για την ακρίβεια τίναξα τα πάντα στον αέρα... Εκτός από τις δύο πρώτες μέρες που έμεινα σταθερή στο πρόγραμμα διατροφής μου, τις επόμενες, σαν να ήμουν άλλος άνθρωπος. Πολύ άγχος, κακός ύπνος, απαίσια όνειρα, μια ερωτική απογοήτευση, ένα μαγικό Π-Σ-Κ, ελάχιστα αποθέματα αντοχής για την ηλίθια γαμώ-δουλειά μου, πολύ και απαιτητικό διάβασμα... Όλα αυτά τα έφαγα και τα ήπια. Αυτό έκανα. Έχασα τη μπάλα και το focus μου. Η ζυγαριά έδειξε ένα κιλό συν. Λόγω δουλειάς η διαιτολόγος μου δε με είδε και αυτό δεν ξέρω αν είναι θετικό ή αρνητικό. Πάντως, δεν θα λειτουργούσε αν κάποιος μου φώναζε κι από πάνω. Μάλλον θα «έτρωγα» και τις φωνές του.

Στο δια ταύτα τώρα: η προηγούμενη εβδομάδα πέρασε και πάει. Τα ψυχολογικά μου δε λύνονται κι έτσι εύκολα, αν και κάπως τα δρομολόγησα και τα έβαλα σε μία τάξη. (Βοήθησε το καλό Π-Σ-Κ βέβαια, και φυσικά τα καλά ποτά). Εντάξει, γνωρίζω ότι είναι δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες (αγωνιστικούς χαιρετισμούς στη πριγκίπισσα Lee-Cherry), αλλά κάπου υπάρχει μια χρυσή μπάλα κι ένας μαγεμένος πρίγκιπας-βάτραχος που σώζει τη κατάσταση. Το θέμα είναι ότι ήδη η καθημερινότητά μου είναι γελοία και ελεεινή. Τους προηγούμενους μήνες, κάνοντας όλη αυτή τη προσπάθεια να τρώω καλύτερα και να κινούμε περισσότερο, με βοήθησε να αλαφρώσει εκτός από το σώμα μου και η διάθεσή μου. Την προηγούμενη εβδομάδα όλα ήρθαν τούμπα και το μόνο που κατάφερα είναι να βυθιστώ στη κατάθλιψη.

Είναι ξεκάθαρο τι θέλω: Να τα τινάξω όλα στον αέρα (δουλειές, σπουδές, υποχρεώσεις) και να πάω στην επαρχία ή καλύτερα σε ένα εξωτικό μέρος και να κάνω τη ζωή μου. Αυτό βέβαια, επί του παρόντος είναι ανέφικτο. Το εφικτό που θέλω είναι να νιώθω και να περνάω καλά. Τουλάχιστον στη προσωπική μου ζωή θα το προσπαθήσω. Είναι κάτι που θέλω. Με λίγα λόγια και σταράτα, σήμερα έγινε η γενναία νέα αρχή, το βράδυ θα κοιμηθώ καλύτερα, το επόμενο πρωί θα ξυπνήσω καλύτερα και πιο ελαφριά, και σιγά σιγά, πέρα από το σωματικό βάρος, θα διώξω και όλα αυτά τα φρικτά συναισθήματα που με κατακλύζουν και με πονάνε.

Περισσότερο ημερολόγιο δίαιτας, την επόμενη εβδομάδα, μιας και έτσι όπως τα παράτησα όλα, παράτησα κι αυτό.

Ετικέτες

3 Σχόλια:

Blogger Τυπος Νυχτερινος said...

Η θέα από ψηλά, έχει πάντα δύσκολη ανηφόρα, καμάρι μου...

Πόσο μάλλον όταν έχεις ν' αντιμετωπίσεις ένα σωρό σκατά στη διάρκεια του ανεβάσματος.

Keep on.

(Πάντα ήταν δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες, τουλάχιστον για 'κείνες που δεν περίμεναν με σταυρωμένα χέρια τον πρίγκιπα :) )

18/1/07 21:21  
Anonymous Ανώνυμος said...

Καλημέρα!
Δε θα σου πω ότι λυπάμαι που χάλασες τη δίαιτά σου,θα σου πω ότι λυπάμαι που έχασες προς στιγμή την αυτοπεποίθησή σου.Το γιατί πρέπει όλα να κινούνται γύρω από τα κιλά,δεν το κατάλαβα ποτέ.Το κακό βέβαια είναι ότι και καλά να είσαι,όλο και κάποιος εξυπνάκιας θα βρεθεί να σου την πει που τα τίναξες όλα στον αέρα,που δεν προσέχεις,κτλ. Εσύ να 'σαι καλά και όλα θα γίνουν όπως τα θες στο τέλος.
Καλό σκ

Vany

19/1/07 09:21  
Blogger edieting said...

Τύπε νυχτερινέ, για αυτό είναι όμορφη η θέα από ψηλά, καλή μου, γιατί η ανηφόρα είναι δύσκολη! :) Το θέμα, βέβαια, είναι και η δυσκολία η ίδια... Αν μιλάμε για προγραμματισμένη διατροφή-κίνηση, πίστεψέ με, αυτή η δυσκολία είναι παιχνιδάκι μπροστά σε όλα τα άλλα σκ@τ@ που τρώμε στη μάπα καθημερινά... Τεσπά, τα αφήνουμε όλα αυτά στην άκρη και πάμε βουρ για κορυφή!!!

Vany, δε με πειράζει που χάλασα τη διαίτα, αυτό καθεαυτό, όσο το γεγονός ότι τίναξα στον αέρα το μόνο πράγμα που αυτό τον καιρό κάνω για μένα (και γουστάρω που το κάνω) για όλα τα άλλα ηλίθια πράγματα που αντιμετωπίζω στην καμμένη καθημερινότητά μου... Αυτό είναι το άδικο, και όχι το ότι η ζυγαριά έδειξε συν. Το θέμα είναι να διαχωρίσω αυτά που κάνω για μένα, από αυτά που κάνω καταναγκαστικά (π.χ. δουλειά...). Το ότι η διαιτολόγος μου θα μου φώναζε είναι λογικό, είναι η δουλειά της άλλωστε. Κατά τα άλλα, δεν έχει καμία σημασία τι λένε οι άλλοι, έτσι δεν είναι? ;) Να έχεις ένα πολύ όμορφο σ/κ, καλή μου! :)

19/1/07 10:26  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home